Dobrze wiemy, że leczony katar trwa tydzień, a nieleczony – siedem dni. Zdajemy sobie sprawę z tego, że przeziębienie minie po jakimś czasie. Ból głowy również nam przejdzie. Niestety, z depresją nie jest tak łatwo. Nieleczona może doprowadzić do dramatu, a jej leczenie trwa czasem całe życie. Z tego powodu trzeba zatroszczyć się o chorego.

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, czym w rzeczywistości jest depresja. Bezmyślnie potrafią powiedzieć cierpiącemu na nią, by dali spokój i zrobili coś z sobą. Jak to zrobić, jeśli nie ma się siły do życia? Należy wykazać się ogromną wyrozumiałością, cierpliwością a także empatią. Nawet zostaniemy odrzuceni, to nie możemy się poddać. Mimo wszystko bądźmy z chorym. Często może zdarzyć się tak, że nasza pomoc będzie wydawała się niepotrzebna. Jak pomóc osobie, jaka wydaje się być za ścianą? Czy to w ogóle jest realne?

Podstawową zasadą jest nie mówienie słów w rodzaju „Będzie dobrze”, „Nie przejmuj się”, „Inni mają gorzej”. To potężny błąd, jaki może jeszcze pogorszyć stan rzeczy. Ludzie chorzy są niezwykle wrażliwi na tego typu słowa. Spore znaczenie ma także ton głosu. Powinniśmy więc być czujni. Spróbujmy uruchomić w sobie dodatkowe pokłady empatii i bądźmy cierpliwi. Musimy całkowicie akceptować zachowania chorego. Zaproponujmy krótki spacer. Leczenie depresji światłem przynosi widoczne rezultaty. Jeżeli nasz przyjaciel nie ma na nic ochoty, nie naciskajmy. Możemy także kupić urządzenie typu lampa do światłoterapii - więcej o lampach do światłoterapii.

Jej użytkowanie od pół godziny do trzech godzin codziennie już po tygodniu może przynieść polepszenie stanu chorego. Jeśli nie, trzeba rozpocząć farmakologiczne leczenie depresji. Lampa do światłoterapii nie jest droga. Co jeszcze możemy zrobić, aby pomóc? Nie zadawajmy zbędnych pytań. Często pytanie o nieistotne sprawy może być dla osoby chorej bardzo trudne. Unikajmy porównań do pozostałych osób. Tolerujmy depresję i niedobry stan zdrowia - naszą stronę.

Powtarzajmy jednocześnie, iż depresja to stan przejściowy. Nie powinniśmy doprowadzić do sytuacji, gdy nasz bliski uwierzy, że depresja nigdy nie minie. Nie dajmy się wpędzić w poczucia żalu, zmęczenia czy zwyczajnej złości. Nasza totalna bezradność może być straszna, ale musimy walczyć. Nie zatracajmy w tym wszystkim siebie. Znajdźmy trochę czasu tylko dla siebie. Kiedy chory zwycięży depresję, zafundujmy sobie krótki wyjazd na urlop.